Terwijl ik dit schrijf zit ik onder de beste drug die er volgens mij bestaat. Ik heb niet veel ervaring op het gebied van drugs, maar ik kan me simpelweg niet voorstellen dat er iets beters op de markt is dan dit.
En de grap is, dit is niet eens op de markt te verkrijgen. Voordat ik de ‘te snel oordelende moedergemeenschap’ op m’n dak krijg die denkt dat ik mogelijk ben bezweken onder de decemberstress en daarom nu naar verdovende middelen grijp, wil ik dit even nader toelichten. Ik heb een 100% natuurlijke high.
Helse pijnen en gêne overschrijdend
Nog niet zo lang geleden heb ik een enorme stoot aan oxytocine en endorfine gekregen — of beter gezegd: zelf aangemaakt. Tijdens een van de heftigste momenten uit een moederleven. Een die gekenmerkt wordt door hevige en helse pijnen, wanhoop, oerkracht, intense vreugde, ontroering, overgave, buiten jezelf treding en gêne overschrijdende handelingen, bewegingen en geluiden. Yep, ik ben kort geleden bevallen van ons derde meisje. Philou is haar naam.
Positief gevoelig voor hormonen
En moeders o moeders wat ben ik blij. Zo intens blij. Blij dat ze er is, blij dat de bevalling achter de rug is, blij hoe het gegaan is, blij met het prachtige gezin dat ik nu rijk ben en ontiegelijk blij dat ik de hoofdrolspeler ben in deze gelukzalige scène uit mijn eigen leven. Nu heb ik bij de andere twee meisjes ook al een blijmoedige kraamweek mogen ervaren. Het zullen de hormonen dus wel zijn waar ik positief gevoelig voor ben, maar deze keer slaat echt nergens op.
De donkere kant in plaats van de roze wolk belichten
Ik ben zo gelukkig dat ik eigenlijk zelf een beetje misselijk word van m’n eigen zoetsappigheid. Ik voel me bijna bezwaard om zo gelukkig te zijn. Idioot, ik weet het. Maar door de trend om het moederschap vooral ook van haar donkere kant te belichten, zodat wij moeders niet langer meer de druk voelen dat het allemaal rozengeur en maneschijn moet zijn, heb ik het gevoel dat ik een reëler beeld zou moeten schetsen van mijn gelukzalige kraam-staat van zijn.
Naweeën zijn valse bitches
Natuurlijk heb ook ik gewoon te maken met de ongemakken — comes with the package. Bevallen doet gewoon afschuwelijk veel pijn, naweeën zijn valse bitches, kraamverband is vreselijk, om over de omvang van je borsten nog maar te zwijgen en de vermoeidheid is onbeschrijfelijk. Maar hoe vervelend het ook allemaal is en klinkt, het krijgt me niet van m’n roze wolk. Met geen mogelijkheid. En misschien is het wel omdat het m’n baby nummer III is en ik daardoor super ontspannen en relaxt ben.
Dankbaar na het verlies
Maar ook omdat ik na het verlies van ons vorige kindje tijdens de zwangerschap nu dankbaarder dan ooit ben voor het levende wonder in m’n armen. Bovendien voel ik dat we als gezin nu compleet zijn. Dit is dus zeer waarschijnlijk de allerlaatste keer dat ik kan zweven op m’n wolk. En als kers op de taart doet alles in deze feestdagentijd sowieso superzoet en romantisch aan, het lijkt potverdorie wel een sprookje.
Kraamtranen van puur geluk biggelen over m’n wangen. Ik wil niets liever dan dit hemelse gevoel vasthouden, maar ik weet ook dat het weg zal ebben en de dagelijkse routine het weer zal overnemen. En dan is het vast ook goed, maar gelukkig bestaat er alleen maar NU. En nu ben ik high. Sky high!
Liefs,
Eline
Comments
Marie-Lise (Reislustig.be)
4/01/2018
Proficiat!!! Een erg bijzondere naam ook.
Ik heb zelf geen kinderen, en weet gezien mijn leeftijd ook niet of ik er nog zal hebben, en als ik over de pijn van de bevalling lees, heb ik daar ook niet zo erg veel spijt van 😉 Al is de “beloning” uiteraard het mooiste wat er is…
Manon
30/12/2017
Wat prachtig zeg! Je hebt mooie kindjes om trots op te zijn.
Tamara
30/12/2017
Wat een prachtige fotos en prachtige kinderen. Kan je trots op zijn
Judith Jasper
29/12/2017
eigenlijk raar dat je bijna schuldig moet voelen om intens gelukkig te zijn. Ik had helaas de depressie, maar nu geniet ik er zo enorm van!!
Jessica
29/12/2017
Wat mooi geschreven en wat een mooie naam heeft jullie derde kindje. Wauw.
Vera
29/12/2017
Nahw wat een ontzettend mooie naam!