Ineens kwam daar het besef: volgend schooljaar zit mijn kleine meisje gewoon op het voortgezet onderwijs. Hoe bizar! Soms lijkt het echt alsof de tijd mij inhaalt. Alweer bijna twaalf jaar geleden lag je voor de allereerste keer in mijn armen. Zag ik je donkere bos haar, je mooie teint en rook ik het typische ‘jij’ luchtje voor het eerst.

voortgezet onderwijs opgroeien

Je lijkt op mij

Nu — na al die jaren dat ik je heb zien opgroeien — zijn die drie kenmerken altijd gebleven. Dingen die jou zo jij maken. Uniek en bijzonder voor mij, voor jezelf en voor anderen. Maar verder is er veel veranderd. Je bent groot geworden. Een echte jongedame die van de ene in de andere groeispurt lijkt te vallen. Mijn mooie meisje met een hele eigen mening. Een kwetsbaar, ietwat onzeker en gevoelig hart maar met een stoere buitenkant. Je lijkt in alles op mij.

Dromen waarmaken

De dingen waar jij zo van geniet, waar jij interesse in hebt; daarin zie ik mijzelf terug. Jij bent ik en ik ben jij. Wij samen zijn wij maar ook jij en ik alleen, apart. Ik wil er alles aan doen dat jij je dromen kunt waarmaken. Juist ik begrijp zo goed wat jouw passies zijn. Jij bent deels mij van vroeger. Ik zie in jou mijzelf als kind ware het niet dat jij in alles al verder bent dan ik toen. Je hebt zoveel meer zelfvertrouwen en bent zo goed op weg naar het vinden van je eigen unieke jij! Ik heb niet altijd alle kansen gekregen of genomen, juist daarom gun ik jou de wereld. Het maakt niet uit hoe klein of groot, zolang je maar droomt, durft en vooral doet!

Levensecht en blijvend

Mijn oudste kind, jij die mij niet alleen moeder maakte maar ook kwetsbaar, bezorgd, trots en gelukkig. Ik probeer mij soms voor te stellen hoe het leven zou zijn als ik niet moeder was geworden. Geen kinderen had gekregen. Nu had ik vijftien jaar geleden niet het idee dat mijn leven voor niets was maar toch leefde ik onbewust iedere dag toe naar de vervulling van mijn kinderwens. Wat zou er van mij zijn geworden als ik niemand had die mij ‘mama’ noemt? Het is ondenkbaar en niet voor te stellen. De impact van het krijgen van kinderen is groot, levensecht en blijvend.

Meisje in mijn hart

Nu ga je gewoon de laatste maanden van de basisschool in. Een periode die ook zal bijdragen aan wat je hierna gaat doen en hoe je jezelf ziet. Een tijd die van zichzelf al heel bijzonder is maar nu extra door de coronaperikelen. Het definitief afscheid nemen van acht jaar basisschool, en het verwelkomen van alle nieuwe dingen aangaande de grote school; het vergt meer dan ooit loslaten en een flinke dosis vertrouwen hebben in jou. In alles wat je tot dusver weet en hebt geleerd.

Hopelijk blijf je — ondanks dat ik wens dat je groots durft te dromen en leven — toch altijd een beetje mijn kleine lieve meisje. Het meisje dat ik elf jaar geleden voor het eerst zag en in mijn hart heb gesloten. Die ik zo af en toe nog zie in je ogen en voorbij zie komen in mijn herinneringen van de afgelopen jaren. Ik hoop dat jij haar ook voor altijd bij je draagt, koestert en liefhebt, zoals ik dat doe. Jij en ik, zij … samen, voor altijd!