Ruim twee jaar geleden hoorde ik voor het eerst over het begrip eiceldonor. Mamaisthuis heeft mijn kennis over het moederschap verdiept. Door alle verhalen die ik de afgelopen jaren heb mogen delen besef ik mij nog meer dat het ouderschap een wonderlijk iets is.

Niet vanzelfsprekend en voor sommige stellen of alleenstaanden een hele lange en emotionele weg. Die helaas niet zelden aan het einde een grote leegte overlaat.

Ik krijg wekelijks verzoeken van lezers of ik hun verhaal wil delen. Omdat we niet alles kunnen en willen plaatsen probeer ik altijd kritisch te kijken naar de meerwaarde van de blog hierin. Onze doelgroep en of het past bij het ‘karakter’ van mamaisthuis. We willen uiteraard wel onze authenticiteit behouden. Verhalen over een niet vervulde kinderwens raken mij altijd. Het doet mij weer beseffen hoe gezegend ikzelf ben met ons prachtige gezin. Wanneer iemand mij vraagt of ik wil helpen met het plaatsen van een oproep die hopelijk de weg naar een eigen kindje opent, dan kan ik niet anders dan daarvoor een podium bieden op mamaisthuis.

De kracht van social media

Eerder hebben we al gezien hoe positief de blog heeft meegewerkt in het eiceldonatietraject van Bente en Rob, inmiddels trotse ouders van Ibbe. Ook Aniek en Bartele hebben via mamaisthuis een potentiële eiceldonor gevonden met wie ze inmiddels het traject zijn gestart. Hier word ik blij van. Dit is waarom ik ooit mamaisthuis ben begonnen. Met schrijven geef ik vorm aan mijn passie. De verhalen deel ik voor jullie! Uiteraard worden we geen eiceldonatie-blog maar als iemand verder geen kansen heeft op een eigen kindje dan wil ik ze graag helpen om via de kracht van social media die ene donor te vinden.

eiceldonatie freya eiceldonor

Een missed abortion en vele behandelingen

Vandaag wil ik jullie voorstellen aan Neeltje en Jurgen. Zij hebben een heel lang medisch traject achter de rug. Toen vijfenhalf jaar geleden zwanger worden maar niet leek te lukken hebben ze zich tot de medische wereld gewend. Na iui, icsi en ivf bleek na een bloedonderzoek dat Neeltjes eicelvoorraad langzaam aan het opraken was. Met andere woorden: ze zou vervroegd in de overgang komen.

“Het is een heftige periode geweest met heel veel ups en downs. We hebben door de jaren heen geprobeerd steeds weer hoop te houden maar elke keer waren daar weer die teleurstellingen. Dat gaat je niet in de koude kleren zitten. Hoe meer behandelingen zonder resultaat hoe groter de angst en onzekerheid wordt. We hebben ons zo vaak afgevraagd of het ooit zou lukken, worden we ooit papa en mama van een klein wondertje. Toen ik vorig jaar een miskraam kreeg waarmee mijn lichaam het bewijs geleverd had zwanger te kunnen raken, is de drang om onze diepste wens in vervulling te zien gaan alleen maar groter geworden. Ondanks alle pijn en verdriet.”

Medisch uitbehandeld

Neeltje en Jurgen hebben een goede en fijne relatie. Ze kunnen goed over het hele traject praten en delen hun emoties, ook al gaan ze daar beiden anders mee om. Het verlangen naar een kindje van hen samen is voor beiden even groot. Daarvoor willen ze — indien nodig — grote emotionele offers brengen. Het helpt dat ze positief ingestelde mensen zijn, hierdoor kunnen ze erin blijven geloven dat het ooit op een dag ook hen gegund is om een echt gezin te vormen.

“Na onze eerste ivf-poging waarbij we maar één eitje hadden, kon het ziekenhuis ons niet verder helpen. We waren uitbehandeld, was de mededeling van het ziekenhuis. Niet te bevatten, het voelde alsof de aarde onder ons vandaan schoof. Hoe moet het dan verder met onze kinderwens? Dat kan toch niet? We willen zo graag een gezin vormen en is dit dan waar het stopt? Dat de arts nog even ‘eiceldonatie’ benoemde kregen we amper mee, we waren in shock. Het viel enorm rauw op ons dak … uitbehandeld.”

Na al die jaren een positieve test in handen

Na een periode van verwerken en bezinning besluiten ze op aanraden van een vriendin contact te zoeken met een kliniek in Brabant. Hier zouden ze aan het traject voor eiceldonatie beginnen. Het liep alleen allemaal anders. De arts van de kliniek zag nog een laatste mogelijkheid om zwanger te raken met een eigen eicel. Neeltje zou een behandeling krijgen met andere hormonen in de hoogste dosering. “Het klonk positief en zeker het proberen waard. Vol goede moed begonnen we aan dit nieuwe traject.” De icsi leverde maar liefst vier eicellen op. Neeltje en haar vriend waren in de zevende hemel toen bij de vierde terugplaatsing bleek dat ze zwanger was. Een positieve test, ze konden het niet geloven, voor het eerst na al die jaren hadden ze een positieve test in handen!

Groot was het verdriet toen later bleek dat ze het kindje waren verloren. Het geluk eindigde met achtenhalve week in een missed arbortion. “Dat hakt er behoorlijk in. Na alle behandelingen waarin we eigenlijk nooit verder kwamen dan ‘proberen zwanger te raken’, had ik nu een prachtige test in handen. Het deed pijn dat we er maar zo kort van mochten genieten en mijn lichaam ons alsnog in de steek liet. Intens verdriet.”

eiceldonatie freya eiceldonor

Verwerken en weer doorgaan

Neeltje en Jurgen wilden zo snel mogelijk de draad weer oppakken en starten met een nieuwe ronde icsi. Dit keer waren het twee eicellen maar helaas zonder resultaat. Toen kwam de vraag hoe nu verder en weer kwam eiceldonatie ter sprake. Omdat er in Nederland een groot tekort aan donoren is, adviseerde de arts om naar Spanje te gaan. Daar zijn de eiceldonor-wachtlijsten niet zo lang in vergelijking met Nederland. Voor Neeltje en haar vriend was al gauw duidelijk dat dit geen optie is, financieel is dit niet haalbaar voor hen.

“Toen we na de eerste ivf-poging uitbehandeld dachten te zijn, hebben we ook de andere opties besproken en daar veel over nagedacht. We kwamen al snel tot de conclusie dat adoptie of pleegouders zijn niet voor ons is weggelegd. De wens voor een eigen kindje is heel groot en wij hopen dan ook dat door middel van eiceldonatie onze grootste wens alsnog in vervulling mag gaan.”

Gevoelsmatig een kindje van ons samen

Neeltje en Jurgen hebben samen al uitvoerig besproken welke wensen ze hebben ten aanzien van eiceldonatie en de eiceldonor. Zo zullen ze altijd eerlijk en open communiceren over wie de biologische moeder is van het kind. Ook willen ze het kind — wanneer het daar de leeftijd voor heeft — laten weten hoe het zit. Contact met de donor is voor hen dus ook geen probleem. Uiteraard is dit afhankelijk van de wensen van de eiceldonor en afspraken die er onderling gemaakt en vastgelegd worden. “Ik heb er geen moeite mee dat ik niet de biologische moeder zal zijn van het kindje. Het heeft niet mijn genen maar wel het DNA van Jurgen en dat maakt het gevoelsmatig en emotioneel absoluut een kindje van ons samen!”

Een eitje van een eiceldonor vragen is niet niks

De oproepen die Neeltje en haar vriend in besloten groepen deden, hebben geen potentiële donor opgeleverd. Ook is er niemand in hun privé-omgeving die aan de eisen voldoet om donor te kunnen zijn. “Wij zijn niet het type mensen dat graag in de publiciteit staat. Alleen familie en vrienden weten van het traject af. Wel is ons duidelijk geworden dat we iets moeten doen, hoe spannend en moeilijk ook. Dat we hulp moeten vragen willen we onze kinderwens in vervulling zien gaan. Ik vind dat ontzettend lastig; je vraagt nogal wat van iemand. Of iemand aan jou haar eitje wil doneren, dat is niet niks.”

“Een oproep voor een eiceldonor is echt onze allerlaatste kans en daar staan we beiden heel positief tegenover. Het zal een pittig traject worden, fysiek en emotioneel maar we hebben samen al zoveel doorstaan dat ik zeker weet dat we dit ook aankunnen. Hopelijk lukt het om via mamaisthuis en het verspreiden van het bericht via social media die ene geschikte eiceldonor te vinden.”

Wie helpt Neeltje en Jurgen hun kinderwens in vervulling te laten gaan

We hopen uiteraard dat we ook Neeltje en Jurgen verder kunnen helpen en dat deze oproep net als de voorgaande keren mooie reacties oplevert. Er is in Nederland een schrijnend tekort aan eiceldonoren. Het doneren van een eicel is een pittig traject en iets waar je goed over na moet denken. Er zijn een aantal zaken die je door kunt nemen alvorens je je aanmeldt. Ik wil je graag verwijzen naar deze brochure om je eerst goed in te lezen. Mocht je daarna zeker weten dat je Neeltje en Jurgen wilt helpen dan mag je een mail sturen naar esther@mamaisthuis.nl. Wij zorgen ervoor dat je in contact komt met Neeltje en haar vriend. Namens hen veel dank voor het lezen van hun verhaal en heel veel dank aan diegenen die serieus een donatie overwegen. Uiteraard zullen alle reacties en mails discreet behandeld worden.

Het delen van dit bericht op social media wordt zeer gewaardeerd door Neeltje en Jurgen.