Daar ging je dan, het grote nieuwe avontuur tegemoet. Nog snel een knuffel terwijl je vol enthousiasme je voet op het trapje van de touringcar zet en dan is het echt zover. 

schoolreis kleuter basisschool

Dezelfde opwinding

Turend naar de bus waarbij getint glas de ontmoeting van onze ogen belemmert, zwaai ik je uit. Ik zwaai, druk kusjes tegen mijn hand om ze vervolgens jouw kant op te blazen en tover een brede glimlach op mijn gezicht. Zie je mij? Zie je hoe trots ik naar je kijk? Kun je aflezen dat ik het zo fijn vind dat je dit avontuur aangaat. Heb je door dat ik op dit mooie moment — die vijf minuten in afwachting tot de bus wegrijdt — dezelfde opwinding voel als jij. Dat mijn hart ook een ander ritme slaat dan anders, waarschijnlijk net zoals dat van jou?

Een schim van je profiel

‘Toet toet toet’, daar ga je dan, het moment waar je zo lang naar uit gekeken hebt is daar. Schoolreis. Een nieuw en bijzonder moment voor ons beiden. Jij die geen idee heeft wat je te wachten staat en ik die de meest dierbare en prettige herinneringen aan zo’n dag koester. Ik zie nog net een schim van jouw profiel door het raam de straat uitrijden. Nog een keer ‘Toet toet toetterdetoetterdetoeeeeeeeeet’ en dan ben je weg. Jij in een touringcar vol met andere enthousiaste kleuters en ik op straat met allemaal ouders om me heen die zich misschien ook wel een moment afvragen: ‘Wat voel ik nu?’ Welke emotie — nu de kleuter uit het zicht is — voert de boventoon?

Lees ook: Ontdaan vroeg hij waarom het kindje dat zo gemeen zei

Schoolreis: reis naar binnen

Afwachtend en benieuwd naar al je verhalen — waarschijnlijk onsamenhangend gestuurd door je enthousiasme — ervaar ik dat ik mijn gevoel niet heel goed kan definiëren. Ja ik vind het enigszins lastig je los te laten, geen zorgen te maken over die grote bus met daarin dat kleine koppie die over de snelweg raast, maar vertrouwen en gedeeld enthousiasme hebben de overhand. Ik bekijk met plezier en bewondering de foto’s die verschijnen op de app. Mijn kleuter had een van de meest fantastische dagen uit zijn leven. Zo fijn dat we nu voor altijd een zelfde herinnering hebben.

Schoolreis; een reis naar het binnenste van je moederhart. De plek waar opwinding, spanning, zorgen en dankbaarheid elkaar ontmoeten. De momenten voorafgaand, het moment van uitzwaaien en het moment waarop de lege bus — want onder de stoelen duiken blijft een klassieker — de straat weer inrijdt. Het is een bijzondere en waardevolle reis bekeken vanuit het licht van vertrouwen, plezier en trots. Een reis die in nog zoveel andere vormen zal voorkomen in je leven. Later, wanneer je moeder geen handkusjes meer zal toewerpen vanaf de stoep maar ongeduldig thuis wacht op dat ene appje dat alles goed is. Later …