Zeventien maanden geleden kwam mijn kleine vent ter wereld samen met de wens om borstvoeding te geven.

Eerder was het geven van borstvoeding bij mijn meisje niet gelukt, zij kwam  met 37 weken als randprematuur ter wereld en was gewoonweg te klein om bij mama te kunnen drinken. Man, wat hebben die kleintjes een kracht nodig om dit goed voor elkaar te krijgen. Na een paar keer proberen ben ik haar gaan voeden middels kolven, wat ik ongeveer zes weken vol heb gehouden.

De natuur besloot anders

Eigenlijk had ik hier al veel eerder mee moeten stoppen, de wens om borstvoeding te geven moeten loslaten, maar ik zat op een grijze wolk die steeds verder afdreef van de realiteit. We hebben van alles in huis gehaald; tepelhoedjes, zalfjes, verschillende spenen en zelfs levensechte lactatiedeskundigen. Ik wilde alles doen om het te laten slagen, borstvoeding hoorde voor mij bij een zwangerschap zoals mijn dochter bij mij als moeder hoorde. Ik voelde mij mislukt als moeder toen bleek dat zelf voeden niet vanzelfsprekend was en uiteindelijk niet zou gaan lukken.  Inzien dat de natuur had besloten dat wij samen niet voor borstvoeding gemaakt waren, vond ik lastig. Ik gaf mijzelf hiervan de schuld.


borstvoeding kraamperiode succes blauwe wolk

Een donkere wolk

Pas jaren later zag ik in dat ik de eerste weken na Bloems geboorte niet heb genoten, dat ik echt op een donkere wolk zat door het niet slagen van de borstvoeding. Heel verdrietig want daardoor verliep de kraamperiode en de weken daarna met andere emoties en gevoelens dan hoe ik het graag gewild had.

Uiteindelijk heb ik met Bloem de ervaring opgedaan dat het geven van flesvoeding heel veel rust kan geven en dat de momenten van een fles geven ook heel intiem en waardevol kunnen zijn. Ik ben dus zeker niet tegen de fles of alleen maar vóór de borst. Ik ben vooral voorstander van wat de natuur mogelijk maakt en wat met de meeste rust en liefde gedaan kan worden. Natuurlijk, borstvoeding is de beste voeding die je als moeder kan geven en dat verdient elk kind. Maar niet ten koste van de lichamelijke of geestelijke gezondheid van de moeder. Het gaat er om dat moeder en kind er vooral plezier in hebben en zich er ontspannen bij voelen.


borstvoeding kraamperiode succes blauwe wolk

Een hecht team

In 2014 raakte ik zwanger van een prachtige zoon en werd Jip na ruim veertig weken zwangerschap geboren. Ik wilde met alle liefde weer zelf gaan voeden, tenminste proberen of het zou lukken en zo niet op tijd stoppen om nog te kunnen genieten van alle andere mooie momenten. Gelukkig lukte de borstvoeding vanaf het begin heel goed. Het aanleggen en samen de rust vinden ging heel fijn en natuurlijk, wij genoten er samen van. Het gemak van borstvoeding geven zorgde voor veel minder gehuil en stress in ons gezin. Mijn kind gaf zelf te kennen wanneer het honger had (voeden op verzoek) en ik maakte daar graag tijd voor. We werden een echt en hecht team.

Dankbaar voor het slagen van de borstvoeding

Dat dit in totaal bijna zeventien maanden zou duren had ik nooit gedacht en zeker niet durven dromen. Wat een bofkont was ik en wat ben ik mijn kleine mannetje dankbaar voor deze wonderschone ervaring! Op een gegeven moment gaf Jip zelf aan ook met de laatste voeding, samen in de vroege ochtend liggen op bed, klaar te zijn. Voor mij was dat nog even slikken en wennen want ik genoot al zo’n lange tijd van onze momentjes samen maar het was goed, klaar is klaar! De wens van deze mama was uitgekomen en bijna 1.5 jaar voeden is een hele mooie periode om dankbaar te zijn.

Lees ook: De namen van onze kinderen zijn niet zomaar gekozen

Geven jullie ook borstvoeding of juist niet en was dit een eigen keuze? Benieuwd naar jullie ervaringen, ik lees het graag in de comments.