Nu je bijna vier kaarsjes mag uitblazen kan ik alles beamen wat mij ooit is ingefluisterd over ‘moeders met zonen’. Het is allemaal hartstikke waar. Wat is dat een bijzondere band, met niets te vergelijken.
Bijzondere band
Na onze dame had ik bij mijn tweede zwangerschap een lichte voorkeur voor een jongen. Uiteraard was ik ook enorm blij geweest met een meisje — het is en blijft een geschenk — maar ik was inmiddels benieuwd geworden naar ‘dat gevoel’ wat overal beschreven staat. Vier jaar geleden klonk het allemaal nog heel wazig voor mij, ik vond het maar overdreven hoe moeders daarover spraken. Maar inmiddels voel ik het in al mijn vezels. Het is echt iets bijzonders!
Een kleine Benjamin in het gezin — daadwerkelijk zijn tweede naam : ) — leek me helemaal geweldig. Bij mijn dochter was ik in het begin best beschermend. Ik had het idee dat wanneer ik ooit een zoon zou krijgen dit totaal anders zou zijn. Dat het testosteron als ego door de kamer zou vliegen en ik mijn kleine man als een soort van Superman ‘heldendaden’ zou zien verrichten. Ik zou hem natuurlijk al veel eerder los durven laten. Uiteraard want … kleine jongens zijn geboren stoere kerels. Toch?
Lees ook: Lieve Govi, bevallen met jou was zoveel meer dan bevallen
Niet verder kijken dan de dag waarop
Nooit gedacht dat het totaal anders zou gaan. Dat ik juist mijn tweede kind, mijn kleine schattige en stoere bijna-kleuter-boy veel dichter bij mij zou hebben al die jaren. Dat is denk ik die band waar zoveel moeders met trots over vertellen. Juist het kind dat geboren wordt met meer kracht, ego en testosteron maakt van de meeste moeders een enorm weekdier. Het is zo fijn om die kleine jongen die straks nog alle tijd heeft om stoer te zijn even kwetsbaar klein en dicht bij je te houden. Je ziet al een beetje voor je wat voor soort kleuter en scholier hij wordt maar toch kijk je het liefst niet verder dan deze dag.
De dag waarop de kusjes en knuffels oneindig waren. Hij voor de basisschool die nieuwe rugtas met KNALROZE olifant koos. De dag waarop hij met nog altijd evenveel plezier voor de drie-honderd-en-vijftigste keer K3 Alice in Wonderland wilde kijken. En de dag waarop mama een mailtje kreeg met als onderwerp ‘wendagen voor uw zoon’. Slik!
Met trots laat ik je een beetje los
Lieve kleine jongen, wat was het een bijzondere periode. Vier jaar lang hebben wij samen veel tijd doorgebracht. Iedere dag voelde als een cadeautje. Bevallingsverlof zonder einddatum, zo voelde het soms. We hebben dicht bij elkaar geleefd, intens én met de nodige uitdagingen. Nu is het tijd om je toch echt een beetje los te laten. Hoewel ik zeker weet dat jij daar klaar voor bent — die moeder van jou heb je nu wel lang genoeg gezien — vind ik het met nog maar een maand op de kalender toch lastig.
Die bijzondere band hè. Voor ons waren dat de laatste jaren vooral ook heel veel kusjes, knuffels en andere lieflijkheden. Een deel daarvan maakt nu plaatst voor het grote avontuur. De deur naar de wereld van testosteron en bewijsdrang gaat nu toch echt open. De basisschool. Hoe tof en leuk is dat. Je gaat ontdekken, plezier maken, vriendschappen sluiten en vooral heel erg je eigen wereldje creëren. Het is goed, ik gun het je enorm want je bent er aan toe. En ik ben trots want ik heb een heerlijk kind aan deze wereld toe te voegen.
Kom je na school wel weer even knuffelen?
Comments
Elke keer die angst; ik ben er helemaal klaar mee! – Mama is thuis!
18/06/2018
[…] Lees ook: Dag lieve jongen! Na school weer even knuffelen? […]
Een mogelijk nieuw gevaar in de wereld van loslaten: challenges – Mama is thuis!
23/05/2018
[…] Lees ook: Dag lieve jongen! Na school weer even knuffelen? […]
Voor mijn lieve liefkind – Mama is thuis!
14/03/2018
[…] Lees ook: Dag lieve jongen! Na school weer even knuffelen? […]
Wanneer je kind zegt: "Mam, ik moet je iets vertellen …" – Mama is thuis!
8/03/2018
[…] Lees ook: Dag lieve jongen! … […]
Jessica
23/02/2018
Wat een lieve brief. Lijkt me best lastig als je kindje naar school gaat. Heb je hem/haar niet meer zoveel om je heen als daarvoor.
marieke
21/02/2018
jaaa dit herken ik ook zo enorm. Ik heb ook zo’n lief klein ventje. Vind het zo heerlijk dat hij nog even lekker met zijn mama wil knuffelen.
Maargy
21/02/2018
Zo herkenbaar! Mooi geschreven en het is echt waar..de mijne is inmiddels alweer 14 en de band is er nog steeds (en de knuffels ook..alleen niet als er andere bij zijn natuuuurlijk haha)
Laura Martens
19/02/2018
Wat super leuk en mooi! Je schrijft heel erg leuk en vond het super om te lezen.
Joanne
19/02/2018
Wat heb je dat leuk en mooi beschreven! Alvast gefeliciteerd met de 4e verjaardag!
Mariëlle
19/02/2018
Wat mooi om te lezen hoe je het omschrijft. Helaas worden ze groot, maar soms denk ik waarom kunnen jullie niet voor altijd, schattig, klein en knuffelig blijven…
Madelon
18/02/2018
Prachtig en vol liefde geschreven dat merk je meteen. Ook mooi voor je zoontje voor later!
Nora
17/02/2018
Heel herkenbaar. In belgië gaan de kids nog vroeger naar school. Dus was het al loslaten op 2,5j. Het was heel erg wennen voor ons beiden. Maar tegelijkertijd ook wel bevrijdend. Eens zd starten met school, lijken ze plots sneller groot te worden.
Lazy Bird
16/02/2018
Heel erg mooi!! Jouw zoontje boft maar met zo’n mama.
Rita wallace
16/02/2018
Wat heerlijk geschreven, en herkenbaar. Ik heb 2 dochters van 27 en 31 jaar. Ik stond met tranen in mijn ogen bij hun eerste schooldag. En nu weer, nu mijn oudste dochter vertrokken is samen met haar vriend voor een wereldreis van 7 maanden. Geniet van ze, want het gaat ooh zo snel.
Jamey
16/02/2018
Wat ontzettend lief. Ik heb nu een dochtertje ben ook zo intens gelukkig!
Eke
15/02/2018
Wat een mooi artikel! Stiekem pinkte ik een traantje weg. Het is zo herkenbaar! Over twee weken gaat ook mijn jochie naar de grote mensen wereld, haha. Nooit gedacht dat ik het zo moeilijk zou vinden!
nicole orriens
15/02/2018
Een lieve brief aan je zoontje. Het moederschap is een en al loslaten!
Robin
15/02/2018
Ik herken dit nog niet! Maar leuk geschreven.
Kim
15/02/2018
Wat schrijf je toch prachtig! Heel herkenbaar…. en wat wordt het straks genieten als je ziet hoe jouw mannetje zijn plekje heeft gevonden in die andere wereld op de basisschool ♡♡♡
Daniëlla
15/02/2018
Wat leuk geschreven. Mijn dochtertje is nu net 1 en ik moet al slikken als ik besef dat ze over 3 jaar ook naar school gaat… Nu nog even genieten van de tijd saampjes.
charlotte swart
15/02/2018
Wat enorm herkenbaar!