Nu je bijna vier kaarsjes mag uitblazen kan ik alles beamen wat mij ooit is ingefluisterd over ‘moeders met zonen’. Het is allemaal hartstikke waar. Wat is dat een bijzondere band, met niets te vergelijken.

Bijzondere band

Na onze dame had ik bij mijn tweede zwangerschap een lichte voorkeur voor een jongen. Uiteraard was ik ook enorm blij geweest met een meisje — het is en blijft een geschenk — maar ik was inmiddels benieuwd geworden naar ‘dat gevoel’ wat overal beschreven staat. Vier jaar geleden klonk het allemaal nog heel wazig voor mij, ik vond het maar overdreven hoe moeders daarover spraken. Maar inmiddels voel ik het in al mijn vezels. Het is echt iets bijzonders!

basisschool loslaten moeders met zonen kleuter bijzondere band

Een kleine Benjamin in het gezin — daadwerkelijk zijn tweede naam : ) — leek me helemaal geweldig. Bij mijn dochter was ik in het begin best beschermend. Ik had het idee dat wanneer ik ooit een zoon zou krijgen dit totaal anders zou zijn. Dat het testosteron als ego door de kamer zou vliegen en ik mijn kleine man als een soort van Superman ‘heldendaden’ zou zien verrichten. Ik zou hem natuurlijk al veel eerder los durven laten. Uiteraard want … kleine jongens zijn geboren stoere kerels. Toch?

Lees ook: Lieve Govi, bevallen met jou was zoveel meer dan bevallen

Niet verder kijken dan de dag waarop

Nooit gedacht dat het totaal anders zou gaan. Dat ik juist mijn tweede kind, mijn kleine schattige en stoere bijna-kleuter-boy veel dichter bij mij zou hebben al die jaren. Dat is denk ik die band waar zoveel moeders met trots over vertellen. Juist het kind dat geboren wordt met meer kracht, ego en testosteron maakt van de meeste moeders een enorm weekdier. Het is zo fijn om die kleine jongen die straks nog alle tijd heeft om stoer te zijn even kwetsbaar klein en dicht bij je te houden. Je ziet al een beetje voor je wat voor soort kleuter en scholier hij wordt maar toch kijk je het liefst niet verder dan deze dag.

De dag waarop de kusjes en knuffels oneindig waren. Hij voor de basisschool die nieuwe rugtas met KNALROZE olifant koos. De dag waarop hij met nog altijd evenveel plezier voor de drie-honderd-en-vijftigste keer K3 Alice in Wonderland wilde kijken. En de dag waarop mama een mailtje kreeg met als onderwerp ‘wendagen voor uw zoon’. Slik!

Met trots laat ik je een beetje los

Lieve kleine jongen, wat was het een bijzondere periode. Vier jaar lang hebben wij samen veel tijd doorgebracht. Iedere dag voelde als een cadeautje. Bevallingsverlof zonder einddatum, zo voelde het soms. We hebben dicht bij elkaar geleefd, intens én met de nodige uitdagingen. Nu is het tijd om je toch echt een beetje los te laten. Hoewel ik zeker weet dat jij daar klaar voor bent — die moeder van jou heb je nu wel lang genoeg gezien — vind ik het met nog maar een maand op de kalender toch lastig.

Die bijzondere band hè. Voor ons waren dat de laatste jaren vooral ook heel veel kusjes, knuffels en andere lieflijkheden. Een deel daarvan maakt nu plaatst voor het grote avontuur. De deur naar de wereld van testosteron en bewijsdrang gaat nu toch echt open. De basisschool. Hoe tof en leuk is dat. Je gaat ontdekken, plezier maken, vriendschappen sluiten en vooral heel erg je eigen wereldje creëren. Het is goed, ik gun het je enorm want je bent er aan toe. En ik ben trots want ik heb een heerlijk kind aan deze wereld toe te voegen.

Kom je na school wel weer even knuffelen?