Het zou de allerlaatste mooie zomerdag van dit jaar worden. Ongekende temperaturen, de zomer die maar voortduurde was lange tijd het gesprek van de dag.
Een dag die begon zoals zovele. Terwijl de eerste zonnestralen de dag kleurden, ontwaakte het land om aan een nieuwe dag te beginnen. Een dag die voor altijd het leven van heel veel mensen en gezinnen voorgoed zou veranderen.
Het was een gewone donderdag in september. De dag van de leidster en de laatste dag van de zomer. Een doodgewone dag waarop ouders met kinderen zich haastten om op tijd op het werk te komen. Op school of op de opvang. Het was de een na laatste dag van de week. De zoveelste dag van rugtasjes, lunchtrommels, blote benen, druk verkeer, een laatste kus en een knuffel en ‘Veel plezier vandaag lieverd, tot vanavond’.
Lees ook: Als de zomerzon zwart kleurt
Het werd een dag waarin om iets voor half negen de tijd genadeloos en onomkeerbaar stil kwam te staan. De dag waarop onbekenden voor eeuwig bekenden van elkaar werden. Een eenmalige ontmoeting op het spoor. Het noodlot dat hen samenbracht en een laatste zwarte bladzijde zonder tekst aan hun levensverhaal toevoegde. Verbonden voor altijd.
Een dag die bij vele ouders een luikje in hun hart heeft opengezet. Naar de ruimte waarvan je voelt en weet dat het er zit maar die je het liefst nooit aangeroerd voelt. Het gevoel van diepe angst, intens verdriet en verbondenheid om iets wat kan gebeuren maar wat je nooit hoopt mee te maken. Het was de dag waarop bleek dat deze angst reëel is.
Je helpt je kind bij oversteken. Zorgt dat het veilig leert zwemmen en leert het fietsen zonder zijwieltjes. Je doet alles om je meest dierbare bezit te beschermen omdat je nooit maar dan ook nooit dat luikje wilt voelen opengaan. Omdat het verdriet te groot en te pijnlijk is. Omdat het leven met kinderen zoveel mooier, waardevoller en intenser is dan voorheen. Omdat je alles zou willen geven zolang zij maar niet …
Gisteren is dat luikje voor altijd opengegaan voor heel veel mensen.
Vandaag is de dag waarop er herfsttranen vanuit de hemel vallen. Rust zacht kleine lieve engeltjes. Het had niet zo moeten zijn.
We wensen alle nabestaanden en betrokkenen onnoemelijk veel sterkte en kracht toe. Geen woorden voor ♥
“Now our names are written in the book of life”
Comments
Fleur
29/09/2018
Het is echt afschuwelijk wat er is gebeurt. Iets waarbij alleen maar slachtoffers in het verhaal zijn Ik wens de nabestaande ook veel sterkte en kracht toe
Mieke | mieksmind
26/09/2018
Het is echt zo triest, goed dat je er zo over schrijft. Mag zeker onder de aandacht gebracht worden. Echt erg.
Silkeblogs
26/09/2018
Wauw, zo mooi geschreven.. Ik word er echt even emotioneel van.. =(
Blog & Beauty
26/09/2018
Ik kreeg kippenvel toen ik hoorde over het drama dat zich heeft afgespeeld. Hoe heeft dit mogen gebeuren, dit wens je niemand toe. Ik wens iedereen heel veel sterkte. Mijn meisje van 7 wil heel graag alleen naar school toe, maar ik vertrouw het gewoon niet. Ik loop elke keer nog gezellig met haar mee. Ik moet er niet aan denken wat er allemaal kan gebeuren.
Linda
26/09/2018
Ik vind het mooi hoe je dit verschrikkelijke drama onder woorden weet te brengen. Ik denk dat het iedereen in Nederland wel bezig houdt. Het is dan ook zo triest.. dit had simpelweg niet mogen gebeuren!
Krystle/Batboy
26/09/2018
Mooi geschreven! Zo vreselijk en oneerlijk! Ik wens alle betrokkenen en nabestaanden heel veel sterkte.
Jouvence
26/09/2018
Erg mooi geschreven! Zo ontzettend verschrikkelijk en intens verdrietig wat er is gebeurt.
lodi
26/09/2018
Het moment dat ik het hoorde, was er ongeloof en kippenvel, wat een drama, verschrikkelijk. een nachtmerrie.
Als de zomerzon zwart kleurt – Mama is thuis!
24/09/2018
[…] Lees ook: Omdat je alles zou willen geven […]
Em
21/09/2018
Pfff kippenvel… heel mooi geschreven…. wist gisteren niet hoe snel ik naar huis moest komen. Was op kamp met mijn klas. Dacht alleen maar deze kinderen fijn en veilig afleveren bij hun ouders en dan snel naar huis om mijn eigen kids op te halen van de opvang…. heb ze een extra dikke knuffel gegeven. Wat besef je dan weer extra hoe gek je op ze bent en wat een kostbaar bezit ze zijn….onmisbaar…
Zo niet eerlijk wat er gisteren is gebeurd…
Heel veel sterkte voor alle nabestaanden…