De wereld is geen sprookje, geen droom en geen roze paleis. De wereld is mooi en nodigt uit tot avonturieren en ontdekken. Maar is ook hard, onvoorspelbaar en maakt kwetsbaar. 

Dat werd mij vandaag helaas en — wat mij betreft — veel te vroeg duidelijk.

Acht jaar is ze nog maar, oké bijna negen maar bovenal in zekere mate onwetend, onbevangen en kwetsbaar. Juist dit maakt haar en al die andere kinderen van haar leeftijd zo mooi. Dromerig zijn ze soms, een ‘spring in ’t veld’ en onderzoekend. Mijn dochter, geboren als mijn prille geluk en nu bloeiend en opgroeiend als een verstandige pre-puber.

kwetsbaar

Niet eerder voelde ik mij zo geraakt in de veiligheid die ik rondom haar probeer te creëren. Hoewel ik weet dat ik haar steeds iets verder los moet laten, probeer ik ook er alles aan te doen om haar veilig te laten opgroeien. Door de wereld te laten zien zoals hij is en kennis te delen die bij haar leeftijd past begeleid ik haar naar het maken van verstandige keuzes.

Maar vandaag was voor haar en mij de keiharde werkelijkheid. De wereld leek even niet meer op die veilige speeltuin, opgroeien bleek een harde leerschool. ‘Lieverd, niet met andere mensen meegaan hè, ook niet als ze kleine puppy’s, lieve kittens of lekkere ijsjes in de auto hebben.’ ‘Gewoon nooit meegaan.’ Als iemand je tegen je zin vasthoudt dan mag je heel hard schoppen, bijten, slaan en vooral schreeuwen.’ ‘Echt doen hoor!!’ ‘Ja mam, dat doe ik, geen zorgen, ik zal echt nooit met een onbekende meegaan, vertrouw me maar.’

En dat deed ik. Het was tijd om haar wat meer los te laten, het gebied waar ze mag spelen in de wijk te vergroten. Het was vooral aan mij om haar te vertrouwen. En dat lukte het laatste jaar. Ik vertrouwde er op dat ik haar voldoende geleerd had en nu was het aan haar om dat in de praktijk te laten zien.

Dat dat ook letterlijk nodig zou zijn, had ik me niet echt eerder gerealiseerd, tot vandaag. Terwijl ze heerlijk aan het spelen was in onze wijk, probeerde iemand haar daar weg te lokken. Vroeg haar meerdere keren mee te komen, achtervolgde haar en gaf haar een zeer onveilig gevoel. Een hondje, geld, even naar de schommels verderop; alles passeerde de revue. In alles wat zij geschrokken over hem vertelde, past hij in het profiel dat wij tot in den treuren uitvoerig met haar hadden doorgenomen. Hetgeen wij haar vertelden om haar te beschermen tegen iemand die mogelijk verkeerde bedoelingen heeft.

Wat ben ik boos!! En tegelijkertijd apetrots op mijn meisje! Ze deed exact wat ze altijd zei wanneer we het over dit onderwerp hadden. Ze aarzelde niet toen hij wederom achter haar aankwam en kwam meteen naar huis. Of de intenties van deze man verkeerd waren zullen we nooit weten, gelukkig. Feit blijft wel dat zijn gedrag te goed past in het profiel zoals we het allemaal voorleggen aan onze kinderen wanneer we ze voorlichten.

Vreselijk geschrokken maar ongedeerd en een hele harde les rijker, dat wel. : ( Potverdikkie waarom kan de wereld niet wat langer één grote veilige speeltuin zijn. Ik gun het haar zo.