Dat je het ene kind niet met het andere kunt vergelijken, is een feit. Net zoals ieder kind zijn eigen pad volgt en alles op eigen tempo doet.
Al vroeg hadden wij door dat we twee totaal verschillende kinderen gemaakt hadden. Nou ja, ergens ook weer niet want ze zijn beiden sociaal, creatief en uiteraard het allerliefste kind van de héle wereld! Maar toch zit er verschil tussen de twee en dat blijft best wennen. Het is zowel voor de jongste als voor mij soms een uitdaging om daar op de juiste manier mee om te gaan.
Geen boek over mijn kinderen
Zo goed als de kleuter zich ontwikkelt op sociaal-emotioneel gebied en op school, zo lastig blijven bepaalde uitdagingen op motorisch gebied. Hoewel hij het laatste jaar enorme stappen heeft gezet, blijft hij echt zijn struggles houden. En ik dus ook. Uiteraard accepteer ik dat hij wat minder snel is met dingen maar ik blijf het iedere keer weer lastig vinden hoe ik hem daar het beste in kan begeleiden. Ik kijk absoluut niet naar andere kindjes en probeer het ook niet volgens het boekje te willen doen. Ik heb namelijk allang geleerd dat er over mijn kinderen nog geen boekje geschreven is. ; ) Waarschijnlijk over die van jou ook niet, schat ik zo in?
Fietsen zonder zijwieltjes
De grootste struggle blijft voor hem fietsen. Hij kan prima met zijwieltjes fietsen maar begin niet over fietsen op twee wielen, dan slaat de paniek hem echt om zijn kleine lijfje. Dan zie ik de angst in zijn ogen en dat vind ik zo ontzettend sneu. Waar onze oudste met vier jaar de straten door scheurde alsof ze nooit anders deed, blijft onze jongste angstig en terughoudend. Ik gooi zo af en toe het balletje op, laat hem zien dat anderen uit zijn klas al zelf naar school kunnen fietsen maar het helpt vooralsnog niet. Hij blijft bang. Ik denk dat hij eerst moet ontdekken hoe leuk het eigenlijk is om zelf te fietsen. Hoeveel vrijheid hem dat gaat geven, pas dan zal hij er plezier in krijgen, vermoed ik … hoop ik.
De weg naar het afscheid
Hoewel hij nu niet echt van fietsen houdt, wil ik wel op een ontspannen manier met hem blijven oefenen. Eerst fysiek wat sterker worden en zelfvertrouwen krijgen op de fiets. Daarna zullen we toch echt een keer de stap moeten zetten. Zeker als we volgend jaar verder weg van school gaan wonen, is het wel heel fijn als hij zelfstandig kan fietsen zonder zijwieltjes. Lastig blijft alleen hoe ik hem hierin het beste ondersteun, de weg naar het afscheid van de zijwieltjes waar hij nog zo graag op leunt. Zo af en toe vraag ik het hem zachtjes: “Zullen we binnenkort zonder oefenen, ik weet zeker dat je het kunt”. Tot nu toe werd dit niet positief ontvangen en om verdere stress te voorkomen — want dat is echt het laatste wat ik wil — liet ik het daarbij.
Uniek als je het anders doet
Jammer is dat je met vijf een uitzondering bent met zijwieltjes en dat je dat soms ook heel hard moet voelen. Laatst waren we met hem aan het fietsen toen een kindje uit de buurt — iets jonger dan hij — met een bocht om mijn zoontje heen scheurde en plagend uitriep: “Huh? Zijwieltjes?!” Mijn hart brak toen hij daarna ontdaan en zachtjes vroeg waarom dat kindje dat zo gemeen zei. Tja … waarom. Ik legde hem uit dat kinderen kijken naar wat de meeste andere kinderen doen. Dat je daardoor soms uniek bent als je het net even anders doet.
Mijn kind is perfect zoals het is, een uitblinker op sommige gebieden als je het mij vraagt … alleen fiets hij nog met zijwieltjes. Tja … nou en? Hij bereikt hoe dan ook die top. Op zijn eigen tempo, vanuit zijn eigen motivatie maar sowieso gesteund door onvoorwaardelijke liefde!
Mocht iemand tips hebben, hoe ik hem het beste kan ondersteunen tijdens dit — voor hem — spannende proces, ik lees het heel graag! Dank!
Comments
Dat kleine koppie in die grote bus – Mama is thuis!
12/06/2019
[…] Lees ook: Ontdaan vroeg hij waarom het kindje dat zo gemeen zei […]
Merel
26/05/2019
Hier hielp het om onze dochter een kleinere fiets te geven. Die tip kregen we van vrienden en inderdaad. Daardoor had ze meer vertrouwen dat ze het kon en reed ineens spontaan weg.
Mama Sandra
24/05/2019
Mijn zoon wilde ook niet zonder zijn vertrouwde zijwieltjes. Ik denk dat hij ook 5 of misschien al 6 was. Op een dag kreeg hij via een vriendin een nieuwe fiets, zonder. Ik was van plan daar zijn geliefde wieltjes aan te zetten, maar hij vond die fiets zo prachtig, dat hij hem pakte en erop wegreed. Zonder. Intussen is hij 18 hoor, maar ik zie dat beeld van mijn enthousiast wegfietsende zoon nog zo voor me!
Trees Vandenbussche
21/05/2019
Je kan ook gewoon stilaan de zijwieltjes hoger en hoger zetten, zodanig dat hij ze nog ziet, weet dat hij op het zijwieltje kantelt en hij niet valt. Zo hebben wij dat met onze derde zoon gedaan. Na verloop van tijd zal hij zelf voelen dat de wieltjes nagenoeg de grond niet meer raken, maar hem nog wel wat beschermen. Zo kan je stilaan zijn angst wegnemen.
Hij lijkt me een heel lieve jongen te zijn.
Heidi
21/05/2019
Onze dochter vond het ook lastig. Zeker om het door te zetten. Ze probeerde het en was gefrustreerd dat het niet meteen lukte. We zijn een keer in het weekend gaan picknicken met de fiets mee. En toen heeft ze het geleerd op een hobbelig grasveld. Ze moest hard trappen om de heuveltjes op te komen, maar het was een leuk uitje. Waar ze heeft leren fietsen.
Heidi
21/05/2019
Hier bij beide naar een kijk ik fiets dag geweest.
In groep onder begeleiding leren fietsen in een sporthal.
Bij beiden met succes.
Zoon kon op het einde fietsen en stoppen. 2 dagen later kon hij ook zelf alleen starten
Dochter kon het op die 2 uurtjes.
Een fietsje waar ze met beide voeten plat op de grond kunnen is ideaal om te leren fietsen. Niet te snel groter gaan
Gonny
21/05/2019
Een loopfiets proberen misschien? Hierdoor krijgen ze goed gevoel voor evenwicht en gaat het vaak makkelijker. Succes!
Jolein
21/05/2019
Onze dochter van 5 fietst ook nog niet zonder zijwieltjes, maar ze mag wel afzwemmen voor haar C-diploma. Zo zie je maar dat elk kind zijn talent heeft. Op school gaat ze ook als een raket… Fietsen komt wel denk ik dan…. kan geen tips geven, maar gewoon geduld houden…
rolinda
21/05/2019
Ieder kind heeft zijn eigen talent en alles op zijn tijd .
Je zal zien dat hij er in eens mee weg is .Bij ons hielp het door de zijwieltjes wat hoger te zetten en dan raken ze net niet en toch nog een veilig gevoel .(Leren dan het evenwicht te beheersen )
jose
21/05/2019
onze oudste fietst sinds een maand zonder zijwieltjes. Hij is 8 heeft wel een verstandelijke beperking en is autistisch. Zijn broertje was 6 ( zelfde dag zonder zijwieltjes)
We laten de kinderen op hun manier en tempo dingen leren en doen. pushen heeft in hun geval totaal geen zin. ze komen er zo ook wel alleen in hun tempo.
Liesbeth
21/05/2019
Onze dochter was ook laat met haar 6 jaar. Op een dag probeerde ze en ze was er direct mee vertrokken. Geen zorgen, het komt wel als hij er aan toe is.
Mama van kyan
21/05/2019
Alsof ik het verhaal van onze oudste lees. Met bijna 6 mochten de wieltjes er af. Maar steeds als we met hem gingen oefenen stopte hij met trappen en liet zich duwen. Hij heeft het geleerd door op een klein heuveltje te gaan staan en dan zelf naar beneden. Motorisch liep hij achter. Uiteindelijk heeft hij kinder revalidatie gehad. Nu heeft hij nergens last meer van.
Klaske
21/05/2019
Geduld. hij geeft vanzelf aan dat hij eraan toe is. Misschien een 2de tweedehands/goedkope fiets zonder zijwieltjes zodat hij keuze heeft.
Ons zoon wordt in juli 6 en fietst ook nog met zijwielen. ik ben allang blij dat hij nu fietst want dat heeft hem ook heel wat moeite gekost.